اما عـشـق

پیرمردی در بستر مرگ بود. در لحظات دردناک مرگ، ناگهان

بوی عطر شکلات محبوبش از طبقه پایین به مشامش رسید.

او تمام قدرت باقیمانده اش را جمع کرد و از جایش بلند شد.

همانطور که به دیوار تکیه داده بود آهسته آهسته از اتاقش

خارج شد و با هزار مکافات خود را به پایین پله ها رساند و

نفس نفس زنان به در آشپزخانه رسید و به درون آن خیره

شد. او روی میز ظرفی حاوی صدها تکه شکلات محبوب

خود را دید و با خود فکر کرد یا در بهشت است و یا اینکه

همسر وفادارش آخرین کاری که ثابت کند چقدر شیفته و

شیدای اوست را انجام داده است و بدین ترتیب او این جهان

را چون مردی سعادتمند ترک می کند.

او آخرین تلاش خود را نیز به کار بست و خودش را به روی

 میز انداخت و یک تکه از شکلات ها را به دهانش گذاشت و

 با طعم خوش آن احساس کرد جانی دوباره گرفته است.

سپس مجددا” دست لرزان خود را به سمت ظرف برد که

ناگهان همسرش با قاشق روی دست او زد و گفت : 

.

 

.

 

.

.

.

.

 

دست نزن، آنها را برای مراسم

عزاداری درست کرده ام!